Begin september 2021 kreeg ik als portretfotograaf een mail van de heer V. Binnen enkele weken waren ze 50 jaar getrouwd en heel graag wilde hij portretfoto's van hen samen laten maken. Of het wel 's morgens kon, want mevr.V. lijdt al ruim 10 jaar aan dementie en dan had ze nog de meeste energie. We maakten een afspraak. Een dag voor de fotoshoot zou plaatsvinden, stuurde de heer V. mij een berichtje om aan te geven dat de portretshoot niet door kon gaan. Zijn vrouw voelde zich niet fit. Alle begrip natuurlijk en ik gaf aan dat we een nieuwe datum zouden prikken voor de shoot.
Enkele weken later kwamen ze naar de studio. Natuurlijk erg prettig dat ze in Gorinchem wonen en dus binnen 10 minuten bij mij waren. We dronken eerst rustig iets en spraken over hun leven. Meneer V. vertelde dat hij zijn pensioen zo anders had voorgesteld. Ongeveer 10 jaar geleden kreeg zijn vrouw de diagnose dementie, precies een jaar voordat hij met pensioen zou gaan.
Voor, tijdens en na de fotoshoot in de studio zag ik zoveel liefde tussen deze twee mensen. Meneer V. was zo ontzettend zorgzaam en ik zag de waardering in de ogen van zijn vrouw. Het vertrouwen in haar man en het besef wat hij allemaal voor haar doet. Soms was ze even helemaal verzonken in haar eigen wereld en ineens was ze er weer. Dan kwam er een sprankeling in haar ogen en toverde ze die fantastische lach op haar gezicht. Tijdens deze portretshoot zat ik op mijn knieën voor het echtpaar en probeerde ik de mooie momenten vast te leggen; de korte momenten dat mevrouw V. lachte, haar man aankeek of even uitrustte tegen zijn schouder.
Na een half uur bezig te zijn geweest met de fotoshoot was mevrouw V. erg moe, ondanks de korte pauzes tussendoor. Nog heel even rustig bijkomen aan de grote tafel in mijn fotostudio met een glaasje water en daarna vertrokken deze lieve mensen weer richting Gorinchem.
De afgelopen jaren heb ik aan de lijve ondervonden wat dementie met een mens doet. Mijn vader had vasculaire dementie en werd steeds vergeetachtiger, wist op een gegeven moment de weg niet meer, leefde meer en meer in zijn eigen wereld, maar had soms zeer ook heldere momenten. Ik vond het moeilijk om te zien dat hij steeds meer ging inleveren en dat zijn wereld steeds kleiner werd. Ook voor mijn moeder had dit proces een grote impact, want de relatie is niet meer gelijkwaardig. Ik realiseerde me tijdens deze fotoshoot weer hoe zwaar dit proces toch is voor de persoon zelf, maar zeker ook voor de partner.
Het geeft me een goed gevoel om als portretfotograaf deze waardevolle momenten vast te mogen leggen voor anderen. Ook tijdens deze shoot had ik de verwarming in de studio lekker hoog gezet, omdat mevrouw V. het snel koud heeft en de kaarsjes aan gedaan. Het gaat niet alleen om de foto's, maar om de hele beleving. Daarom stel ik graag iedereen op zijn/haar gemak in de studio, zodat ze er met een goed gevoel op terug kijken.